Канонот на Новиот Завет претставува збирка на 27 боговдахновени книги напишани од светите апостоли, во која се открива и исполнува Божјата икономија и домострој на спасението на човекот. Новиот Завет е уште и основна содржина и критериум на апостолската Црковна традиција, со што се потврдува дека изворот на нејзиното богословско учење и литургиска пракса е ист; тој е исполнување на Стариот Завет, како договор меѓу Бога и избраниот Божји народ, кој бил со временски ограничен карактер (Мт 5,17). Новиот Завет, како нов сојуз, ги открива Божјите заповеди на потполно ново ниво (суштината е дадена преку проповедта за блаженствата), но со иста цел како и оние од Стариот Завет – а тоа е водење на човекот кон спасението и неговото обожување.