Канонот на Стариот Завет претставува корпус на канонски книги што го сочинуваат првиот и поголем дел од Светото Писмо, а во кои е пренесена подготовката за доаѓањето на втората Ипостас на Света Троица, Господ Исус Христос во светот. Изразот „Стар Завет“ е христијански термин што потекнува од Посланието на светиот апостол Павле до Коринтјаните: „Но умовите нивни заслепеа, бидејќи и до ден денес, кога се чита Стариот Завет, покривалото стои несимнато, зашто Христос го симнува“ (2 Кор. 3,14). Еврејскиот израз за завет е „b’rith“, што во Септуагинтата е преведен на διαθήκη, со значење: сојуз, завет, и го означува сојузот склопен меѓу Бога и човекот, Израилот, чијашто врвна цел била да го подготви човештвото за доаѓањето Христово.